یا بنی قتلت عطشانا

 

شب جمعه دوباره در هیات

روضه حال و هوای دیگر داشت

کوچه ای با زبان سینه زنی

خبری از حضور مادر داشت

 

روضه خوان در حوالی گریه

سخنی از وداع خواهر گفت

و گریزش به یک وصیت بود

وقتی از بوسه های آخر گفت

 

ناگهان مادری رسید از راه

صورتش قطره قطره در باران

چادرش هم هنوز خاکی بود

همچنان از نگاه ها پنهان...

 

بعد تا یک غریب مادر گفت

شانه ها گریه گریه لرزیدند 

جا به جا شد زمان و سینه زنان

کربلا را به چشم خود دیدند

 

این شب جمعه باز می پیچد

دور شش گوشه ناله ای آنگاه:

  یا بنی قتلت عطشانا 

 السلام علیک یا اماه 

محمد غفاری