قافله رفته بود و می دیدم

...

قافله رفته بود و می دیدم

می رسد یک غریبه از آن دور

دیدمش سایه ای هلالی شکل

چهره اش محو هاله ای از نور

از نفس های تند و بی وقفه

وحشت و اضطراب حاکی بود

دیدم او را زنی که تنها بود

چادرش مثل عمّه خاکی بود

بغض راه گلوی من را بست

گفتمش من یتیم و تنهایم

بغض زن زودتر شکست و گفت  

دخترم، مادر تو زهرایم

وحید قاسمی

بابا حسین . . . 

دیگر عناوین این صفحه : پنجم صفر شهادت حضرت رقیه سوم محرم شعری دررابطه با خانم رقیه ام البکاء