علی بن ابی طالب در کربلا

ابن عباس مى گوید: همراه على(علیه السلام) در جنگ صفین از سرزمین نینوا گذشتیم به من فرمود: 

اى ابن عباس آیا این سرزمین را مى شناسى؟ عرض کردم خیر، اى امیر مومنان.

آن حضرت فرمود: اگر مثل من آن را مى شناختى از اینجا عبور نمى کردى مگر آن که مانند من مى گریستى.

نگاه شروع به گریستن کرد تا این که اشک محاسن ایشان را فراگرفت و بر سینه مبارکشان جارى شد. ما نیز با آن حضرت گریستیم.

على علیه السلام مى فرمود: شگفتا ما را با آل ابوسفیان و آل حرب، حزب شیطان و اولیاى کفر، چه کار! در همین حال فرمود:  اى اباعبدالله صبر و مقاومت داشته باش.

و آنگاه بسیار گریست و ما نیز با او گریستیم، به گونه اى که آن حضرت با صورت به زمین فرود آمد و از هوش رفت وپس از مدتى به هوش آمد.

تصویر مربوط به چاه خانه حضرت علی علیه السلام در کوفه است ... باز یاد مظلومیت علی ...

شب بود و اشک بود و علی بود و چاه بود
 فریاد بی‌صدا، غم دل بود و آه بود . . .

منبع