رویم شبیه صورت زهرا کبـود شد

سه شعر زیبا به مناسبت پنجم صفر ، شهادت حضرت رقیه سلام الله علیها در ادامه مطلب

گرچه گرفت هجر تو صبر و توان من

روح دوباره داده وصالت به جان من

هرچه مرا به خاطر تو بیشتر زدند

نامت مگر فتاد ز روی لبان من؟

چندین شب است اینکه سرم درد میکند

از بس کشیده اند پدر گیسوان من

دندان من شکست... به عمه نگفته ام

وقتی که خورد دست کسی بر دهان من

بیت الحرام من چقدَر سنگ خورده ای

باشد مرمت تو فقط در توان من

پهلو چو ضربه دید نفس حبس میشود

بیخود نشد بریده بریده بیان من

سنگی که خورد بر سر تو بر رُخم نشست

رنگ همین بام تو و آسمان من

یک یک تمام زخم تنم را شمرده ام

امشب چه پر ستاره بود کهکشان من

از آن شبی که از سر ناقه فتاده ام

احساس میکنم که شکست استخوان من

چشم وا کردم و پرپر شدنت را دیدم

نیزه در نیزه غریبانه تنت را دیدم

زیر پامال کبود سم مرکب ها، نه

به روی دست ملائک بدنت را دیدم

گرچه نشناختمت وقت عبور از گودال

عمه می‌گفت تن بی کفنت را دیدم

گیسویت بر سر نی شعر غریبی می‌خواند

زلف خونین شکن در شکنت را دیدم

قاری من سر نیزه ز عجائب گفتی

شام، تفسیر غریب سخنت را دیدم

آه یعقوب شده چشم من از روزی که

به تن تیره دلی پیرهنت را دیدم

خیزران شیفته‌ی ساحت لب هایت شد

چشم وا کردم و زخم دهنت را دیدم

تا سحر قلب تنور از غم تو آتش بود

عطر گیسوی تو و سوختنت را دیدم

زانو بغل گرفت ؛ که بابا بیاورد

یک سر شبیه حضرت یحیا بیاورد

یک دسته گل ،بنفشه برایش خریده بود

چیزی نداشت غیر همین تا بیاورد

خود را کشید و دست به دیوار سعی کرد

خود را شبیه حضرت زهرا بیاورد

می گفت: با روپوش طبق آمده پدر

تا معجری برای سر ما بیاورد

دستش عصا نداشت بجز دست عمه اش

دستش عصا گرفت موسا بیاورد

خیلی نگاه کرد؛ نشد که به ذهن خویش

تصویر سالم سر او را بیاورد

می خواست تا قنوت بگیرد برای سر

اما نشد که دست به بالا بیاورد

از روی دست عمه خودش را زمین زد و

مجنون عشق گشت که لیلا بیاورد

عمه چگونه چشم کبود و سیاه من

چشمان یار را به تماشا بیاورد