معبر آسمان

پاشید خون حنجر او تا بر آسمان

شد محو در نگاه علی اصغر آسمان

در گیر و دار واقعه حس می کند هنوز

خود را ، مگر چه دیده از آن حنجر آسمان

در خاک و خون تپید اگر چند پیکرش

شد غرق در شکوه علی اکبر آسمان

خود را به صخره های جنون می زند هنوز

در سوگ این دو تازه گل پرپر آسمان

در اضطراب واقعه همشانه زمین

درمانده است و خسته و ناباور آسمان

آن ابرهای تشنه گناهی نداشتند

جز جوش خون چه داشته در ساغر آسمان

غیر از دریغ خوردن و از غم شکافتن

دیگر چه فکر داشت مگر در سر آسمان

آنک به خون تپید امامی که بوده است

او را به بارگاه خدا معبر آسمان

زینب میان دشت روان است و دیده است

مانند او به صبر و توان کمتر آسمان

در ماتم حسین چه توفان که می کنند

چشمان اشک بار ملایک در آسمان

تاریخ شرح واقعه را جار می زند

در پیچ کوچه های جنون زار می زند

"یادت باشه یه بار بهم مادر نگفتی

مواظب باش عزیزم از رو نی نیفتی"