سخنان امام علی برمزار فاطمه الزهرا

حـسـین بن على علیه السلام فرمود: چون فاطمه علیه ماالسلام وفات کرد، امیرالمؤ منین او را پـنـهـان بـخـاک سـپـرد و جـاى قـبـرش را نـاپدید کرد، سپس برخاست و رو بجانب قبر رسـول خدا صلى للّه علیه و آله کرد و گفت : سلام بر تو اى رسول خدا از جانب دخترت و دیدار کننده ات و آنکه در خاک رفته و از من جدا شده و در بقعه تو آمده و خدا زود رسیدن او را نزد تو برایش برگزیده

اى رسـول خـدا! شـکـیـبـائیم از فراق محبوبه ات کم شده و خود داریم از سرور زنان جهان نـابود گشته ، جز اینکه براى من در پیروى از سنت تو که در فراقت کشیدم جاى دل دارى باقى است ، زیرا من سر تورا در لحد آرامگاه ت نهادم و جان مقدس تو از میان گلو و سینه من خارج شد (یعنى هنگام جان دادن سرت به سینه من چسبیده بود) آرى ، در کتاب خدا براى من بهترین پذیرش (و صبر بر این مصیبت ) است ، انالله و انا الیه راجعون ، همانا امانت پس گـرفـتـه شـود و گـروگـان دریـافـت گـشـت و زهـرا از دسـتـم ربـوده شـد. اى رسـول خـدا دیـگـر چـه انـدازه این آسمان نیلگون و زمین تیره در نظرم زشت جلوه مى کند، اندوهم همیشگى باشد و شبم در بى خوابى گذرد و غمم پیوسته در دل است ، تا خدا خانه اى را کـه تـو در آن اقامت دارى برایم برگزیند، (بمیرم و به تو ملحق شوم ) غصه اى دارم دل خـون کن و اندوهى دارم هیجان انگیز، چه زود میان ما جدائى افتاد، تنها بسوى خدا شکوه مى برم.

بـه هـمـیـن زودى دخـتـرت از هـمـدست شدن امتت بر ربودن حقش بتو گزارش خواهد داد، همه سـرگذشت را از او بپرس و گزارش را از او بخواه ، زیرا چه بسا درد دلهائى داشت که چون آتش در سینه اش ‍ مى جوشید و در دنیا راهى براى گفتن و شرح دادن آن نیافت ، ولى اکنون مى گوید و خدا هم داورى مى فرماید و او بهترین داورانست ،

سـلام بـر شـمـا سـلام وداع کننده اى که نه خشمگین است و نه دلتنگ ، زیرا اگر از اینجا بـرگردم ، بواسطه دل تنگیم نیست و اگر بمانم بواسطه بدگمانى به آنچه خدا به صابران وعده فرموده نباشد.

واى ، واى بـاز هـم بـردبـارى مـبارکتر و خوش نماتر است اگر چیرگى دشمنان زورگو نـبـود (که مرا سرزنش کنند یا قبر فاطمه را بشناسند و نبش ‍ کنند) اقامت و درنگ در اینجا را چون معتکفان ملازمت مى نموددم و مانند زن بچه مرده بر این مصیبت بزرگ شیون مى کردم ، در بـرابـر نـظـر خـدا دخـتـرت پـنـهـان بـخـاک سـپـرده شـد و حـقـش پـایـمـال گـشـت و از ارثـش ‍ جـلوگیرى شد، با آنکه دیر زمانى نگذشته و یاد تو کهنه نگشته بود، اى رسول خدا، شکایت من تنها بسوى خداست و بهترین دلدارى از جانب تو است اى رسـول خـدا! (چـون در مرگ تو صبر کردم یا براى گفتار تو درباره صبر)، درود خدا بر تو و سلام و رضوانش بر فاطمه باد.

اصول کافى جلد 2 صفحه 356 روایت 3

شعرفاطمیه شهادت حضرت زهرا روضه باز شعر شهادت شعر کوچه لعنت الله عمر

 دیگر عناوین این صفحه : یافاطمه الزهرا عشق علی بنت الرسول صدیقه الشهیده فاطمیه  مزار فاطمه الزهرا