بوی بهشت می‌وزد از کربلای تو

بوی بهشت می‌وزد از کربلای تو 
ای کشته باد جان دو عالم فدای تو 

برخیز و باز بر سر نی آیه‌ای بخوان 
ای من فدای آن سرِ از تن جدای تو 

اندر منا ذبیح یکی بود و زنده رفت 
ای صد ذبیح کشته شده در منای تو 

رفتی به پاس حُرمت کعبه به کربلا 
شد کعبه حقیقی دل کربلای تو 

اجر هزار عمره و حج در طواف تست 
ای مروه و صفا به فدای صفای تو 

تا با نماز خوف تو گردد قبول حق 
شد سجده‌گاه اهل یقین خاک پای تو 

با گفتن رضاً بقضائک به قتلگاه 
شد متحد رضای خدا با رضای تو 

تو هرچه داشتی به خدا دادی، ای حسین 
فردا خداست جلّ جلاله جزای تو 

خون خداست خون تو و جز خدای نیست 
ای کشته خدا! به خدا خونبهای تو 

ریاضی یزدی

عشقت حسین تا به خدا می برد مرا

عشقت حسین تا به خدا می برد مرا

یعنی که از سرا به سُها می برد مرا

در کشتی نجات تو تا آرمیده ایم

آسوده از محیط بلا می برد مرا

وقتی که نور توست چراغ هدایتم

ایمن ز هر مسیر خطا می برد مرا

دل خالی از کدورت و زنگ گنه شود

تا درمیان بزم عزا می برد مرا

این جان امانتی ست که بر تو فدا کنم

تا کی به مقتل شهدا می برد مرا

تدبیر عاشقان چو به دستان دلبر است

باشد که میل یار کجا می برد مرا

معراج ما سینه زنان جای دیگر است

یک یا حسین کرب و بلا می برد مرا

از شهر کوفه صوت غریبی می رسد که تا

دروازه های شهر جفا می برد مرا

حاج منصور ارضی