مادر کرببلا

سایه بالا سرم از سر من کم نشو

روی نگیر از علی؛پیش علی خم نشو

ای گل بیمار من چقدر تب کرده ای

آب نشو پیش من اینهمه شبنم نشو

پا نشو کاری نکن این همه زحمت نکش

تازه زمین خورده ای باز مجسم نشو

دست قنوتت چرا رو به علی می کند

خجالتم می دهی کعبه دردم نشو

زمزمه شهر را می شنوی ای فاطمه

برو که راحت شوی اسیر این غم نشو

گریه ات این روزها کرببلا می کند

مادر کرببلا ماه محرم نشو

زهرای ارباب

آتش زدن به دامن آهو جدید نیست

کنج غروب و کوچ پرستو جدید نیست

این دشت اگرچه کوچه ندارد برای ما

سیلی اگر کبود کند رو جدید نیست

کنج خرابه ، مجلس ملعون، درست آه

بر خاستن و دست به زانو جدید نیست

اینجا اگر چه هیچ دری وا نشد ولی

تعبیر تازیانه و بازو جدید نیست

گیرم که میخ جای خودش را به نیزه داد

در ذهن شیعه روضه پهلو جدید نیست

قنفذ و یا که حرمله فرقی نمی کند

زخم زبان شنیدن از او جدید نیست

آن روز چادری فقط افتاد بر زمین

اما نگو که معجر و گیسو جدید نیست؟

نادر حسینی

با دیدن جسمت بدنم می لرزد

با دیدن جسمت بدنم می لرزد

با شستن پهلوت تنم می لرزد

با شستن زخم کوچه های نیلی

ای فاطمه(س) دارد حسنم می لرزد

استاد لطیفیان

گویند با یک گل بهار نمیشود اما من گلی دیدم که با رفتنش عالمی را خزان کرد . . .

روضه راز حسن . . .

شعر حذف شد ...

کمی به فکر دل امام زمانمان باشیم ...