قاسم بن الحسن علیه السلام

قاسم روانه شدسوی میدان

بهرحمایت ازدین وقرآن

اونوجوانی چون غنچه گل

درگلشن دین مانند سنبل

یارحسین درکرببلاشد

قربانی دین درآن مناشد

شمشیررابرگردن حمایل

اوچون حسین درشکل وشمایل

چون شدروانه اوسوی میدان

اعدابدیدند آن ماه تابان

گفتندباشداین بدرکامل

به به چه زیباشکل وشمایل

گفتندباشداین بدرکامل

به به چه زیبا به به چه خوشکل

اوحمله میکردچون شیرغران

میزدسرودست ازآن لعینان

چون کشته هایش بسیارگردید

دشمن زغصه بیمارگردید

یک شیربچه اینسان سرودست

ازآن لعینان بسیاربشکست

ناگه فتاداودردام صیاد

شمشیری ازکین برفرقش افتاد

نقش زمین شدسروصنوبر

اندرعزاشدآل پیمبر

گفتاعموجان میرس بدادم

کزضربت کین ازپافتادم

آمدعمویش آن دم به میدان

گفتا کجایی،قاسم،عموجان

قاسم صدازدجانم فداشد

پامال سم این اسبها شد

آمدعمویش آندم کنارش

قاسم بدید و آن حال زارش

گفتا درآندم ای قاسم من

این حالت تو سخت است برمن

رفتی تو ورفت تاب وتوانم

ای قاسم من روح وروانم

شدآل هاشم اینک برایت

جمله سیه پوش اندرعزایت

گیرید ماتم ای آل هاشم

ازظلم دشمن شدکشته قاسم